درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب

درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب به یکی از راهکارهای مؤثر برای مقابله با بی‌خوابی و دیگر اختلالات خواب تبدیل شده است. این درمان‌ها، شامل مصرف داروهای تجویزی و گاهی ضد افسردگی‌ها با اثرات آرام‌بخش هستند که به افراد کمک می‌کنند تا راحت‌تر به خواب بروند و کیفیت خواب خود را بهبود بخشند. با این حال، مصرف این داروها باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود تا علاوه بر دریافت نتایج مطلوب، از بروز عوارض جانبی و وابستگی به دارو جلوگیری شود.

درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب: نگاهی به انواع داروها

درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در مدیریت اختلالات خواب نظیر بی‌خوابی و دیگر مشکلات مرتبط، به کار می‌رود. این درمان‌ها شامل مصرف داروهای تجویزی و گاهی ضدافسردگی‌ها با اثرات آرام‌بخش هستند که به افراد کمک می‌کنند تا راحت‌تر به خواب بروند و کیفیت خواب خود را بهبود بخشند. با این حال، مصرف این داروها باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود تا علاوه بر دریافت نتایج مطلوب، از بروز عوارض جانبی و وابستگی به دارو جلوگیری شود.

انواع داروها برای درمان اختلالات خواب

در زیر به انواع مختلف داروهایی که به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب استفاده می‌شوند، اشاره شده است. پزشک شما می‌تواند داروی مناسب برای مشکل خاص خواب شما را تجویز کند:

داروهای ضد پارکینسون (آگونیست‌های دوپامین): مانند گاباپنتین انکاربیل (Horizant)، پرامیپکسول (Mirapex)، روپینیرول (Requip) و روتیگوتین (Neupro)؛ این داروها ممکن است به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب در سندرم پای بی‌قرار و اختلال حرکت اندام‌های دوره‌ای (که به آن سندرم میوکلونوس شبانه نیز می‌گویند) به کار روند.
بنزودیازپین‌ها: در دسته داروهای خواب‌آور (هیپنوتیک‌ها) قرار دارند و شامل آلپرازولام (Xanax)، کلونازپام (Klonopin)، دیازپام (Valium)، اُرازپام (Ativan) و تمازپام (Restoril) هستند. این داروها برای درمان پاراسومنیاها (اختلالات رفتاری خواب) و گاهی برای دندان‌قروچه و بی‌خوابی کوتاه‌مدت به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب استفاده می‌شوند.
هیپنوتیک‌های غیر بنزودیازپینی: مانند ازوپیکلون (Lunesta)، زالپلون (Sonata) و زولپیدم (Ambien) که برای درمان بی‌خوابی کوتاه‌مدت به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب استفاده می‌شوند.
تحریک‌کننده گیرنده‌های ملاتونین: مانند راملتئون (Rozerem)، که برای بی‌خوابی تجویز می‌شود.
ضد تشنج‌ها: داروهایی نظیر کاربامازپین (Tegretol)، گاباپنتین انکاربیل (Horizant)، پرگابالین (Lyrica) و والپروات (Depakene) به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب در شرایطی مانند سندرم خوردن شبانه، سندرم پای بی‌قرار و بی‌خوابی مرتبط با اختلال دوقطبی استفاده می‌شوند.
داروهای ضد نارکولپسی: متیل‌فنیدیت (Ritalin) و مودافینیل (Provigil) برای بهبود بیداری در افراد مبتلا به نارکولپسی یا آپنه خواب تجویز می‌شوند.
آنتاگونیست‌های گیرنده اورکسین: این داروها عملکرد اورکسین‌ها را که مواد شیمیایی مؤثر در تنظیم چرخه خواب و بیداری هستند، تغییر می‌دهند و به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب نقش دارند. از جمله این داروها داری‌دورکسنت (Quviviq) و سووورکسنت (Belsomra) هستند.

قرص‌های خواب‌آور: درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب

قرص‌های خواب‌آور ممکن است در شرایطی مانند استرس، سفر یا بی‌خوابی‌های ناشی از عوامل محیطی کمک‌کننده باشند. با این حال، برای بی‌خوابی‌های طولانی‌مدت، معمولاً تغییرات رفتاری بهترین نتایج را به همراه دارند. اگر بی‌خوابی شما ادامه‌دار شد، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا دلایل زمینه‌ای آن بررسی و درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب مناسب برای شما انتخاب شوند.

عوارض جانبی داروهای خواب‌آور

قبل از مصرف هرگونه دارو به عنوان درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب، باید به عوارض جانبی احتمالی آن توجه کنید. برخی از این عوارض شامل موارد زیر هستند:

سرگیجه یا احساس سبکی در سر
سردرد
حالت تهوع یا اسهال
خواب‌آلودگی مفرط در روز بعد
واکنش‌های آلرژیک شدید

نکات ایمنی در مصرف درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب

استفاده از درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب ممکن است برای همه افراد ایمن نباشد. به‌ویژه افراد مسن یا کسانی که مشکلات کلیوی یا قلبی دارند، باید با احتیاط بیشتری از این داروها استفاده کنند. همچنین باید از مصرف همزمان داروهای خواب‌آور با الکل یا مسکن‌های افیونی خودداری کرد.

درمان‌های دارویی برای مشکلات خواب

داروهای تجویزی برای خواب: کدام یک برای شما مناسب است؟

قرص‌های خواب‌آور ممکن است در زمانی که استرس، سفر یا سایر عوامل شما را بیدار نگه می‌دارند، کمک کنند. برای بی‌خوابی طولانی‌مدت، تغییرات رفتاری که در طول درمان رفتاری شناختی یاد گرفته می‌شوند، معمولاً بهترین روش درمان هستند. اگر به طور مکرر در به خواب رفتن یا ماندن در خواب مشکل دارید – شرایطی که به عنوان بی‌خوابی شناخته می‌شود – با ارائه‌دهنده خدمات درمانی خود وقت ملاقات بگیرید. درمان به علت بی‌خوابی شما بستگی دارد. گاهی ممکن است یک علت زمینه‌ای، مانند یک مشکل پزشکی یا اختلال خواب، پیدا و درمان شود که رویکردی بسیار مؤثرتر از درمان صرفاً علائم بی‌خوابی است.

تغییرات رفتاری، مانند خوابیدن در زمان‌های منظم، ورزش مداوم، پرهیز از کافئین در ساعات پایانی روز، اجتناب از چرت‌های روزانه و مدیریت استرس، معمولاً در درمان بی‌خوابی‌های مداوم بهترین نتایج را دارند. اما گاهی اوقات، استفاده از داروهای تجویزی برای خواب می‌تواند به شما کمک کند تا استراحت مورد نیاز خود را دریافت کنید.

انواع قرص‌های خواب تجویزی

داروهای خواب تجویزی ممکن است به شما کمک کنند راحت‌تر بخوابید یا مدت بیشتری در خواب بمانید – یا هر دو. ریسک‌ها و مزایای داروهای مختلف تجویزی خواب متفاوت است. برای پیدا کردن داروی مناسب برای خواب، پزشک شما باید موارد زیر را بررسی کند:

بررسی دقیق الگوی خواب شما
تجویز آزمایشات برای رد هرگونه مشکل زمینه‌ای که باعث اختلال در خواب شما شده است
بحث در مورد گزینه‌های مصرف داروهای خواب‌آور، از جمله اینکه چقدر و چه زمانی آن را مصرف کنید و اینکه به چه شکلی (قرص، اسپری دهانی یا قرص‌های حل‌شونده) آن را مصرف کنید
تجویز دارو برای مدت محدود برای بررسی مزایا و عوارض جانبی
امتحان داروی خواب‌آور دیگر در صورت عدم تأثیر داروی اولیه

در ادامه به معرفی برخی از رایج‌ترین داروهای تجویزی برای خواب می‌پردازیم:

داروی خواب‌آور	کمک به به خواب رفتن	کمک به ماندن در خواب	امکان وابستگی
داریدورکسنت (Quviviq)	✔	✔	✔
دوکسپین (Silenor)		✔
ازوپیکلون (Lunesta)	✔	✔	✔
لمبوری‌کسنت (Dayvigo)	✔	✔	✔
راملتئون (Rozerem)	✔
سوورکسنت (Belsomra)	✔	✔	✔
تمازپام (Restoril)	✔	✔	✔
تریازولام (Halcion)	✔		✔
زالپلون (Sonata)	✔		✔
زولپیدم (Ambien)	✔	✔	✔

عوارض جانبی داروهای خواب‌آور تجویزی

قبل از انتخاب داروی خواب‌آور تجویزی، همیشه از پزشک خود درباره عوارض جانبی احتمالی آن پرس و جو کنید. بسته به نوع دارو، عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

سرگیجه یا احساس سبکی در سر که ممکن است منجر به افتادن شود
سردرد
حالت تهوع یا اسهال
خواب‌آلودگی مفرط در روز بعد
واکنش‌های آلرژیک شدید
تغییرات رفتاری و ذهنی مانند توهم، تحریک، یا فراموشی
مشکلات حافظه و عملکرد در طول روز

قرص‌های ضد افسردگی با اثر خواب‌آور

گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی که اثر آرام‌بخشی دارند نیز ممکن است برای مشکلات خواب تجویز شوند. برخی از این داروها شامل آمی‌تریپتیلین، میرتازاپین (Remeron) و ترازودون هستند.

نکات ایمنی

داروهای خواب‌آور ممکن است برای همه افراد ایمن نباشند. برای مثال، در افراد مسن یا افرادی که بیماری‌های خاص مانند مشکلات کلیوی، فشار خون پایین یا مشکلات قلبی دارند، خطراتی وجود دارد. همیشه به توصیه‌های پزشک خود عمل کنید و داروهای خواب را به طور دقیق طبق دستور مصرف کنید.

نحوه مصرف داروهای خواب‌آور

اگر بهترین تلاش‌های شما برای خوابیدن بی‌نتیجه بوده است، مصرف داروهای تجویزی برای خواب می‌تواند یک گزینه باشد. نکاتی برای استفاده ایمن از این داروها عبارتند از:

ارزیابی پزشکی انجام دهید. پزشک شما ممکن است دلایل خاصی برای بی‌خوابی شما پیدا کند.
راهنمای دارو را مطالعه کنید تا با طرز مصرف و عوارض احتمالی آن آشنا شوید.
دارو را تنها هنگام خواب مصرف کنید و مطمئن شوید که می‌توانید حداقل 7 تا 8 ساعت بخوابید.

همچنین از مصرف داروهای خواب‌آور با الکل یا مسکن‌های افیونی به شدت پرهیز کنید، زیرا این ترکیبات می‌توانند به کند شدن تنفس و حتی توقف آن منجر شوند.